Για μια ακόμα χρονιά, η 3η Δεκέμβρη - Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία- δίνει το έναυσμα να έρθουν στο προσκήνιο τα χρόνια προβλήματα των ατόμων με αναπηρία, με στόχο να τεθούν οι βάσεις ενός εποικοδομητικού διαλόγου με την Πολιτεία για την ανεύρεση αποτελεσματικών λύσεων, που θα προωθούν και θα προασπίζονται τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Η ανακήρυξη της 3η Δεκέμβρη, ως Παγκόσμιας και Εθνικής Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία, έχει στόχο την προώθηση των ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία.
Η 3η Δεκέμβρη είναι ημέρα κοινωνικής διαμαρτυρίας, που το 10% του πληθυσμού της χώρας αρνείται τον παθητικό ρόλο και διεκδικεί τη συμμετοχή του στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό στερέωμα της χώρας.
Η 3η Δεκέμβρη είναι ημέρα αφύπνισης συνειδήσεων, είναι ημέρα ανατροπής κατεστημένων αντιλήψεων και νοοτροπιών.
Ως χώρα, αν και έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση σε σχέση με το παρελθόν, εξακολουθούμε να υστερούμε συγκριτικά με το μέσο όρο των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βάσει μελετών προκύπτει ότι πρόκειται για μια ομάδα πληθυσμού που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη στον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Το 84% των ατόμων με αναπηρία βρίσκεται εκτός εργατικού δυναμικού, το μέσο οικογενειακό εισόδημα των νοικοκυριών που έχουν ένα μέλος με αναπηρία είναι χαμηλότερο από των άλλων νοικοκυριών, αφού το ύψος των παρεχόμενων προνομιακών επιδομάτων και αναπηρικών συντάξεων είναι τόσο μικρό που δεν μπορεί να καλύψει ούτε τις ανάγκες που απορρέουν από αυτήν καθ’ αυτήν την αναπηρία, ενώ υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ της βαρύτητας της αναπηρίας και του βαθμού φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Στη χώρα μας, η οικογένεια είναι αυτή που έρχεται να καλύψει το κενό της κρατικής κοινωνικής πολιτικής, επωμιζόμενη το βάρος που συνεπάγεται η φροντίδα ενός ατόμου με αναπηρία, με αποτέλεσμα οι οικογένειες των ατόμων με αναπηρία να βιώνουν συνθήκες κοινωνικής ανασφάλειας.
Σήμερα από τη διακυβέρνηση της χώρας απουσιάζουν στοχευμένες πολιτικές συμμετοχής, ίσης μεταχείρισης και κοινωνικής προστασίας που θα δημιουργούσαν μια οικονομία και μια κοινωνία που θα περιλάμβανε όλους, παρέχοντας υποστήριξη στους αποκλεισμένους αλλά και θα αντιμετώπιζαν ενεργά τους διαρθρωτικούς φραγμούς των πιο ευάλωτων ομάδων, όπως είναι τα άτομα με αναπηρία, προς την κοινωνική ένταξη, μειώνοντας τις περιπτώσεις του κοινωνικού αποκλεισμού.
Όλοι πρέπει να αναδείξουμε τις διακρίσεις που βιώνουν καθημερινά σε όλους τους τομείς τα άτομα με αναπηρία, την έλλειψη εθνικής στρατηγικής αντιμετώπισης των θεμάτων αναπηρίας, την υποχώρηση του δημόσιου χαρακτήρα υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας και ταυτόχρονα την ανάγκη το αναπηρικό κίνημα να γίνει πιο ριζοσπαστικό, ασκώντας πίεση στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Μπορούμε όλοι να συμβάλλουμε στην αλλαγή της κοινωνίας, προκειμένου τα άτομα με αναπηρία να συμμετέχουν ως ισότιμοι πολίτες σε αυτήν.
Είναι κοινά παραδεκτό ότι η κοινωνία δεν μπορεί να αλλάξει από μόνη της. Αλλάζει μόνο όταν μεγάλες κοινωνικές ομάδες το επιθυμούν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ
ΒΟΥΛΕΤΗΣ Ν. ΡΟΔΟΠΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου