Άρθρο του Γιώργου Πεταλωτή για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων (ΠΓΔΜ) που θα δημοσιευθεί στο τεύχος Αυγούστου του περιοδικού Politics News
Το «ζήτημα» της ονομασίας των Σκοπίων, παρά τη γνωστή «προφητεία Μητσοτάκη», ταλανίζει την εξωτερική μας πολιτική περίπου 2 δεκαετίες. Με συνέπειες πολύ περισσότερες από την ντε φάκτο αναγνώρισή τους με το όνομα Μακεδονία, από μεγάλο κομμάτι της διεθνούς κοινότητας, πρωτοστατούντων των ΗΠΑ.
Η χωρίς επιφυλάξεις συνυπογραφή Σαμαρά για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας θα έπρεπε να συνοδεύεται από μία «επιθετική» πολιτική στα Δυτικά Βαλκάνια. Η χώρα μας όμως παρουσιάστηκε άβουλη, όπως εξάλλου και σήμερα, χωρίς σχέδιο για την επιρροή της στη Βαλκανική Χερσόνησο, χωρίς υποψία του αυτονόητου χαρακτήρα τους ως πεδίου ζωτικών συμφερόντων μας. Παραχωρήσαμε άκριτα την υποστήριξή μας στις πολιτικές των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και Ε.Ε. και παραμείναμε θεατές, πιστεύοντας ότι η τεχνική διείσδυσή μας με οικονομικούς κυρίως όρους, αρκούσε. Έτσι όμως αφήσαμε Βουλγαρία, Αλβανία και Τουρκία να καρπωθούν ό,τι κενό άφηνε η δική μας παθητική στάση, διανέμοντας εκ των πραγμάτων ακόμη και τους τομείς επιρροής τους. Τα παραπάνω αναφέρονται όχι ως παρελθοντολογία αλλά ως έχοντα άμεση επιρροή στη σημερινή και προδιαγραφόμενη πραγματικότητα.
Η κ. Μπακογιάννη, ενημερώνοντας πριν λίγες μέρες την Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής για τα εξωτερικά θέματα, είπε και για το «Σκοπιανό», ό,τι και για τα λοιπά. Το απολύτως τίποτε. Και δε νομίζω ότι αυτό οφείλεται στη μυστικότητα των διαπραγματεύσεων. Θα το είχαμε αντιληφθεί χρόνια τώρα. Δε μας ενημέρωσε ούτε για τα μισά από αυτά που διαβάσαμε στον Τύπο. Ό,τι ο κ. Νίμιτς αφήνει εκτός συζήτησης στην παρούσα φάση, τα θέματα ταυτότητας και γλώσσας. Ότι η Ουάσιγκτον επιθυμεί «διακριτικά» την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ έως τα τέλη του έτους, ενώ η Σουηδική προεδρία της Ε.Ε. προωθεί τη χορήγηση ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων το Δεκέμβριο. Που σημαίνει ότι οι γνωστές πιέσεις εντείνονται, ενώ διαρρέεται τεχνηέντως ότι οπ Πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι είναι πλέον πιο διαλλακτικός. Με λογική συνέχεια ότι κι εμείς οφείλουμε να φανούμε πιο διαλλακτικοί για να φθάσουμε στο συμβιβασμό. Χωρίς να ακολουθεί τη σκέψη αυτή κάποια ανάλυση για το πώς αντιλαμβάνεται το εν λόγω ζήτημα η νέα κυβέρνηση Ομπάμα, που ίσως και σ΄αυτό το θέμα έχει διακριτή θέση από την πάγια γραφειοκρατική αμερικανική αντίληψη.
Έναντι όλων αυτών το ΠΑΣΟΚ εδώ και καιρό με τον Πρόεδρό του Γιώργο Παπανδρέου, πρώτο έθεσε την εθνική «κόκκινη γραμμή»: Ενιαία σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, κατηγορηματική απόρριψη διπλής ονομασίας. Έτεινε μάλιστα και χείρα στήριξης προς την Κυβέρνηση προς την κατεύθυνση αυτή. Οποιαδήποτε προσπάθεια όμως δε συνοδεύεται από δυναμική έξοδο από τη σημερινή αμηχανία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τη διεκδίκηση μιας αποτελεσματικής φωνής στις περιφερειακές και παγκόσμιες εξελίξεις, τέτοιας που να καταστήσει και πάλι την Ελλάδα στη συνείδηση της ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινότητας, ως φορέα ειρήνης και ανάπτυξης της περιοχής, θα είναι αποτυχημένη.
Μια διεκπεραιωτική θεώρηση για το κλείσιμο της υπόθεσης των Σκοπίων, δεν κλείνει απλώς μια εκκρεμότητά μας. Οι προοπτικές μια δυνατής Ελλάδας με πλήρη επίγνωση του ρόλου της, των συνθηκών και των ευκαιριών που της παρέχονται, ρεαλιστική και παρούσα, με δυναμική εξωτερική πολιτική, είναι η εγγύηση προς τη διέξοδο από το σημερινό τέλμα. Η λύση για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ πρέπει να θεωρηθεί ως μέρος της εθνικής μας στρατηγικής στα Βαλκάνια, τα οποία έχουμε τελείως εγκαταλείψει και μιας αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής στα πλαίσια των ευρύτερων πολιτικών της διεθνούς κοινότητας. Ειδάλλως δε θα πρόκειται για λύση αλλά για μεγαλύτερη παράλυση.
Ιούλιος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου