Συνέντευξη στον "Αντιφωνητή"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΠΑΣΟΚ ΡΟΔΟΠΗΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΑΛΩΤΗ

ΣΤΟ 15ΘΗΜΕΡΟ ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΓΝΩΜΗΣ «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ»

16-10-2008

1) Αγαπητέ Γιώργο, ήσουν από τους πρώτους που γνώρισαν το θέμα του Βατοπεδίου, σχετικά με την κυριότητα της Βιστωνίδας, τότε ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου. Το γενικό αίσθημα ότι είναι μια ιστορία που την ξεκίνησαν «διακριτικά» κάποιοι του ΠαΣοΚ και την ολοκλήρωσαν με τις τσαλαβουτιές τους οι της ΝΔ, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Τουλάχιστον - τώρα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις - μπορούμε να πούμε τέλος καλό, όλα καλά;

Η υπόθεση του Βατοπεδίου, κατά την άποψή μου, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα διαπλοκής πολιτικής, εκκλησιαστικής και δικαστικής εξουσίας. Όταν ξεκινούσαν οι «αποστολές» Εφραίμ και Αρσένιου στη περιοχή, κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί το μέγεθος της απληστίας τους, η οποία εκτρεφόταν από τις «πλάτες» παλαιών και νέων φίλων τους. Ξεκίνησε με επί ΠΑΣΟΚ και ανδρώθηκε επί ΝΔ, αλλά η διαφορά είναι τεράστια. Και ο συμψηφισμός είναι ουσιαστικά συγκάλυψη. Οι τότε Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ επανέπεμψαν στο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο για εκ νέου απόφαση «υπό το πρίσμα των νέων προσκομισθέντων στοιχείων και έδωσαν εντολή για αντιδικία στον Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στην Κομοτηνή. Ο κ. Δούκας, αντίθετα, επί Ν.Δ. αποφάσισε ότι «δεν συντρέχει λόγος αναπομπής» και έδωσε εντολή στον Πάρεδρο να συναινέσει στη μη έκδοση απόφασης. Όλα αυτά βεβαίως, αφού η Πρόεδρος Πρωτοδικών, άκρως υποκειμενική, κρατούσε την έκδοση απόφασης επί επτά μήνες , σίγουρα κατόπιν συνεννοήσεως (με ποιους άραγε;). Ο κ. Μπασιάκος υπέγραψε τις συναλλαγές. Η οικογένεια Βουλγαράκη, με ένα μνημείο παράνομων συμβολαίων, τις διεκπεραίωσε με την υψηλή επιστασία του Μεγάρου Μαξίμου.

Επειδή με ρωτάτε τι γίνεται τώρα, πιστεύω ότι, παρόλο που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν ενδείκνυται για επιμονή των εμπλεκομένων, ούτε οι μοναχοί θα παραιτηθούν εύκολα, αλλά ούτε και οι μέχρι τώρα ενέργειες της Κυβέρνησης ακυρώνουν τις ανταλλαγές – δωρεές. Πάντως, πέρα από τις λεπτομέρειες, αντιλαμβανόμαστε ότι όσο οι πολίτες ανέχονται τη διαφθορά και τη αδιαφάνεια, τέτοια φαινόμενα διαπλοκής θα αυξάνονται και μόνον ελάχιστα θα πέφτουν στην αντίληψή μας.

2) Παρακολουθείς στενά τις ολοένα επιδεινούμενες εξελίξεις στην Βιομηχανική Περιοχή Κομοτηνής. Τελικά αυτή η αναμφισβήτητη αποβιομηχάνιση είναι προϊόν συγκεκριμένης κυβερνητικής πολιτικής ή το σκάσιμο μιας φούσκας που συνδέεται με τις δομικές αδυναμίες του δευτερογενούς τομέα της χώρας;

Τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρη την Β. Ελλάδα και με ιδιαίτερη ένταση στη Ροδόπη, γινόμαστε μάρτυρες έντονης αποβιομηχάνισης, κοινό τόπο άλλωστε για τη μελέτη των οικονομικών δεδομένων της χώρας. Η άλλοτε σφύζουσα από ακμάζουσες επιχειρήσεις ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής έχει μεταβληθεί σε ζώνη ανασφάλειας και άγχους. Τα «τρικ» διάσωσης (άρθρο 44, εγγύηση Δημοσίου κλπ) και το ως δια μαγείας στατιστικό «πείραγμα» της ανεργίας συγκαλύπτουν το οξύτατο πρόβλημα, αντί να το αναγνωρίζουν και να το αντιμετωπίσουν. Ο κυβερνητικός σχεδιασμός είναι ανύπαρκτος και πουθενά δεν αναφέρεται η ανακούφιση των συνεπειών στην τοπική οικονομία και την επανένταξη των απολυμένων. Και βέβαια ο δευτερογενής τομέας της χώρας σαφώς και έχει δομικές αδυναμίες, αλλά όταν αφήνουμε την αγορά ασύδοτη και αρρύθμιστη στο όνομα της οικονομικής ελευθερίας, όταν η έρευνα και η καινοτομία είναι έννοιες δευτερεύουσες στη βιομηχανική μας πολιτική, τότε θα έχουμε τέτοια φαινόμενα, για τα οποία δυστυχώς και εδώ η Κυβέρνηση οχυρώνεται σε μία ανούσια επικοινωνιακή πολιτική αυταρέσκειας για «επιτυχία της μείωσης της ανεργίας».

3) Δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση αλλά δυστυχώς η μετακίνηση του ΠαΣοΚ από τον πατριωτικό χώρο προς τον εθνομηδενιστικό είναι δεδομένη. Τοπικά το βλέπουμε με τη στάση του στο μειονοτικό θέμα, όπου συχνά βλέπουμε να εγκολπώνεται όχι μόνο την τουρκική γραμμή αλλά και φανατικά στελέχη με μόνο προσόν την εύνοια του Προξενείου Κομοτηνής. Κάνουμε λάθος;

Ειλικρινά δεν έρχομαι σε δύσκολη θέση. Έχω συγκεκριμένη άποψη για αυτό το θέμα. Επιβάλλεται ως πολίτης, ιδιαίτερα της Ροδόπης, να έχω άποψη και την εκφράζω ανεξαρτήτως υποτιθέμενων συνεπειών. Κατ’ αρχάς, το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να είναι σήμερα πατριωτικό με την έννοια του 1974. Υπάρχει, όμως, και επικαιροποιημένος πατριωτισμός, των σημερινών συνθηκών, τον οποίο πρέπει να ορίσουμε και να προσεγγίσουμε. Γιατί έχουμε χρέος στα παιδιά μας που ζουν και θα συνεχίσουν να ζουν εδώ. Διαφωνώ με το στενόμυαλο και αμφίβολης, ούτως ή άλλως, αποτελεσματικότητας «καλόπιασμα» της μειονότητας από όλα τα κόμματα. Από το ΠΑΣΟΚ όμως έχω και αξίωση, ως προοδευτικό και ανοιχτό κίνημα – κόμμα, το οποίο οφείλει και στην τοπική κοινωνία, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην ίδια την μειονότητα, να προσελκύσει όλες εκείνες τις δυνάμεις μέσα απ΄ αυτήν- και σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν- οι οποίες θα ενταχθούν στο ΠΑΣΟΚ, γιατί θα πιστέψουν στο ιδεολογικό του στίγμα. Σ’ αυτό υπάρχει σήμερα έλλειψη, υπάρχει όμως και η διάθεση να το ακολουθήσουμε. Για να πάψει επιτέλους αυτό το «ράλλυ» ψήφων, εδρών , συμβούλων μεταξύ των κομμάτων. Ένα ράλλυ, που μας γυρίζει πολύ πίσω. Και κάποτε θα κληθούμε να απολογηθούμε. Πάντως πιστεύω ότι τα βήματα που πρέπει να κάνουμε είναι: σύγχρονη δημόσια μειονοτική εκπαίδευση και ουσιαστική πολιτισμική καταγραφή όλων των ομάδων μέσα στη μειονότητα.

4) Είσαι ένας νέος άνθρωπος που έφερε έναν άλλον αέρα στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του ΠαΣοΚ Ροδόπης. Θεωρείς ότι είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει η ανθρώπινη ποιότητα στο εσωτερικό των μεγάλων κομμάτων ή η μετριοκρατία καλά κρατεί;

Μέχρι να εκλεγώ Βουλευτής είχα μεγάλες αμφιβολίες για το κριτήριο της ποιότητας ως μέσο ευδοκίμησης των πολιτικών. Τολμώ να πω ότι βλέποντας τα πράγματα από μέσα έγινα πιο αισιόδοξος. Σε γενικές γραμμές τα στελέχη των κομμάτων είναι πιο ηθικοί και πιο μετρημένοι άνθρωποι απ΄ ό,τι πιστεύουμε. Δυστυχώς όμως, η εξουσία ή χειρότερα η ψευδαίσθηση εξουσίας, και η προσδοκία για αυτήν δημιουργούν πολλές φορές αυταπάτες, εμμονές και αλαζονεία. Εκεί κρίνεται ο καθένας μας. Στο σημείο όπως αυτό θα πρέπει και η κοινωνία να γίνει πιο απαιτητική, πιο διεκδικητική για τα δημόσια πράγματα. Να ξεφύγει από την ρουσφετολογική πολιτική της δεκαετίας του ΄50 και να ζητά από τους πολιτικούς αξιοπιστία και δουλειά χωρίς επικοινωνιακά τερτίπια.

5) Μιλάμε συχνά για τηλεοπτική δημοκρατία και αναντιστοιχία κομματικού λόγου / κοινωνικής πραγματικότητας. Ποια είναι η γνώμη σου;

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Πολλές φορές, όταν βλέπω την τηλεοπτική ή γενικότερα δημοσιογραφική κάλυψη γεγονότων στα οποία ήμουν παρών, ειλικρινά αρχίζω να αμφιβάλλω για την εκεί παρουσία μου. Η επικοινωνιακή λογική και πρακτική, σε μεγάλο ποσοστό, υποτάσσουν την ουσία, σε σημείο μάλιστα που μιλάμε για εικονική πραγματικότητα. Είναι η κυριαρχία των συμφερόντων. Όλο αυτό όμως έχει και ένα πέρας. Η αλήθεια πιεζόμενη μπορεί να κρύβεται, αλλά όταν φθάσει στα όρια τελικά αποκαλύπτεται. Έτσι τουλάχιστον ελπίζω.

6) Βλέπουμε την πρόσφατη ανάκαμψη του ΠαΣοΚ στις δημοσκοπήσεις, που μάλλον αποτυπώνει την συγκυριακή προτίμηση των πολιτών. Καθώς όμως ούτε στελεχιακή ανανέωση σε επίπεδο κορυφής είδαμε, ούτε έμπρακτη αυτοκριτική από τον κομματικό σας χώρο, είναι αρκετή όμως η στάση «αναμένουμε την κυβερνητική φθορά και την λήθη των δικών μας πεπραγμένων»;

Δεν συμφωνώ ότι είναι έτσι. Τόσο στην ηγετική ομάδα, όσο και στα απλά στελέχη υπάρχει ανανέωση. Κι αυτό σίγουρα θα φανεί όταν γίνει το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση. Η δημοσκοπική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έχει τάσεις μονιμότητας. Αυτό όμως αυξάνει και τις ευθύνες του. Ο κόσμος δεν θα ανεχθεί «μία από τα ίδια» . Είναι παρήγορο κατ’ εμέ, ότι οι πολίτες πάλι στο ΠΑΣΟΚ στρέφονται όταν βιώνουν την απελπισία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, γιατί αναγνωρίζει, πέραν των άλλων, την επιείκεια και την ευαισθησία του κεντροαριστερού λόγου. Ούτε μόνον η κυβερνητική φθορά όμως φέρνει αποτελέσματα, εάν δεν υπάρχει θετική πρόταση. Κι αυτό αποδείχθηκε, όταν ελλείψει σοβαρής πρότασης του ΠΑΣΟΚ, «φούσκωσε» ο Συνασπισμός. Μόλις το ΠΑΣΟΚ απέδειξε ότι αποτελεί την σοβαρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας, οι πολίτες επιστρέφουν και πιστεύω όχι συγκυριακά. Όσο για το παρελθόν, δεν δικαιούμαστε να ξεχνάμε τα αρνητικά μας.

7) Ως ένας νέος βουλευτής, ποιά ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη εμπειρία σου ώς στιγμής;

Η πιο δύσκολη εμπειρία μου ήταν η πρώτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ πριν την ορκωμοσία μου, όταν η εσωκομματική κρίση ήταν στο ζενίθ. Ελπίζω να μην επαναληφθεί ποτέ. Καλές εμπειρίες μπορώ να θεωρήσω κάθε φορά που δικαιώνομαι για κάποια κρίση μου ή εργασία μου, γιατί ανεξάρτητα από τη δημόσια θεώρηση, η πολιτική κρύβει καθημερινά αγωνία, ανασφάλεια και μοναξιά. Άρα όταν συμβαίνουν ενθαρρυντικά γεγονότα, λειτουργούν ως ελιξίριο αναδυνάμωσης. Προσπαθώ να δουλεύω υπεύθυνα, εντατικά, με σύνεση και συνείδηση ότι σε λίγους ανθρώπους έχει ανατεθεί η τύχη της κοινωνίας μας και σε αυτή την εμπιστοσύνη οφείλουμε οι πολιτικοί να ανταποκρινόμαστε κάθε στιγμή.

Σας ευχαριστώ πολύ.